Bij vissen is oud en dik het ideaal
Sport- en beroepsvissers willen allemaal grote vis. Dus gelden er wettelijke minimummaten en vangen vissers doelgericht vooral de grote, oude exemplaren. Daarmee verliest een ecosysteem een belangrijke schakel. Voor Visionair schreef ik een achtergrondartikel over behoud van deze BOFFFFs.
Gevolg van de traditionele regulering van vangsten is dat de meeste beviste wateren een afgeknotte populatie-opbouw hebben: er zwemmen relatief veel jonge individuen terwijl grote, oude exemplaren zijn heel schaars.
Daarmee gaat waarschijnlijk iets belangrijks verloren, blijkt uit steeds meer gericht onderzoek naar wat in vakjargon bekend is komen te staan als BOFFFFs: big old fat fecund female fish. BOFFFFs zijn groter, vetter en kunnen meer nakomelingen produceren. De verklaring daarvoor is heel basaal biologisch: eigenschappen van een vissoort veranderen naarmate een vis ouder wordt en groter groeit.
Onderzoekers vermoeden dat vispopulaties met meer oude exemplaren een stabielere productie van vislarven hebben.
In het artikel ga ik in op de biologische mechanismen achter leeftijdopbouw in vispopulaties. Daarnaast is er aandacht voor oplossingen, zoals een lengteslot, waarbij kleine en grote exemplaren moeten worden teruggezet.
Het artikel is verschenen in Visionair 35, maart 2015. Link naar pdf (Visionair 35 DikkeDames)