Red de zeebaars
De Europese zeebaars zit diep in de gevarenzone. Noodmaatregelen en extra bescherming moeten tij gaan keren. Ook de sportvisserij zal een steentje moeten bijdragen, met een hogere minimummaat en een baglimit van drie per dag. Over een aantal jaar moet dat een sterker bestand en betere vangsten gaan opleveren.
De Europese Commissie heeft eind januari een tamelijk unieke noodmaatregel genomen: per direct werd het pelagisch trawlen op zeebaars tot 1 mei verboden. Dat is namelijk de periode dat de Europese zeebaars vooral in het Kanaal samenschoolt om zich voort te planten.
Vaak wordt bij die visserij de pairtrawl daarvoor gebruikt: een sleepnet dat met twee schepen voortgetrokken. Tijdens de paai is visserij een forse aanslag: het reduceert het zeebaarsbestand met naar schatting 25 procent. Vangst van paairijpe vis slaat bovendien elk jaar een stevige deuk in de aanwas van jonge zeebaars.
Die matige aanwas vormt op dit moment een van de problemen: er komen de laatste jaren te weinig jonge zeebaarzen bij in het voorjaar, om de vangst van volwassen vis te compenseren. Het resultaat is een scherp dalend paaibestand, te zien in de blauwe grafiek hierboven.
Het Europese zeebaarsbestand ontwikkelt zich ongunstig (pdf),ondanks dat zeebaarsvangsten in de Nederlandse kustwateren misschien nog niet heel hard kelderen. (Hier is trouwens een aardige onderwateropname van een school zeebaars in Zeeland te zien.)
Voor Rovers/ Beet heb ik een achtergrondverhaal geschreven over stand van zaken rond de zeebaars, en vooral de Brusselse beleidsdiscussie over nieuwe beschermingsmaatregelen. Zo wil de Europese Commissie de vangst op allerlei manieren beperken: van het sluiten van visserij, via het invoeren van een beheerplan tot het inperken van de sportvisserij.
Europese sportvissers zijn verantwoordelijk voor een kwart van de visserijsterfte onder volwassen zeebaars door het meenemen van gevangen vis. Die vangst kan worden beperkt door een meeneemlimiet (aantal vissen per dag) en/of een verhoging van de minimummaat. Dat laatste wordt overigens door veel sportvissers toegejuicht, zeker de groeiende categorie die bij zeebaars catch & release toepast.
Ondertussen wordt er in Brussel een keiharde strijd gevoerd over een nieuwe minimummaat voor zeebaars: 42 centimeter in plaats van 36 centimeter. Bij 42 centimeter heeft een zeebaars minstens een keer meegedaan aan de voorplanting. Vooral de beroepsvisserij is niet happig om de minimummaat te verhogen, omdat het de vangst in eerste instantie fors zal beperken en vraagt om aanpassing van maaswijdtes.
Zeebaars is een van de weinige vissoorten waar beroepsvisserij en sportvisserij gelijke aanspraak maken op het beheer van het bestand. De sportvisserij doet dat zelfs met economische berekeningen. Zeebaarsvisserij is dan ook een populair tijdverdrijf geworden, sinds deze vissoort vanaf de jaren negentig z’n opmars noordwaarts begon. Vooral in de Nieuwe Waterweg en de Europoort komt de vis veel voor, zie de video van vliegvisser Brian Elward hieronder.
Het artikel over zeebaarsbescherming verschijnt derde week van maart in Beet.
Interessante links en achtergronden.
- ICES advies over de zeebaars, juni 2014 European sea bass in Divisions IVbc, VIIa and VIId–h (Irish Sea, CelticSea, English Channel and southern North Sea PDF!)
- EAA Zeebaars position paper: BASS UNDER THREAT! EAA SOLUTIONS
- Noodmaatregelen Europese Commissie ter bescherming van zeebaars (26/01/2015): European Commission acts to protect sea bass stock.
- Kamerbrief over bescherming van de zeebaars (06/06/2014).
- Voorstel van de Europese Commissie voor vangstbeperking (29/01/2015). Overwegingen bij COM(2015)41 – Wijziging van Verordening (EU) 2015/104 met betrekking tot bepaalde vangstmogelijkheden voor zeebaars
- Nieuws via Facebook EAA:
- Achtergronden bij Sportvisserij Nederland.